Yazılarım hep aynı cümle ile başlıyor “Aylar öncesinden aldığım ucuz uçak bileti ile…”. Yine kısa, öz, dolu dolu bir şehir turu beni bekliyor. 4 gün konaklamalı, yalnız gidilen, yıllardır heves edilen, hayali kurulan, olacaksa Haziran ya da Temmuz diye düşünülen gezinin ilk aşamasındayım. Hava alanı! Skyscanner’in hediyesi Fast Track ile saniyede biten pasaport işlemim ile kendimi freeshopta buluyorum. Alacağım bir şey yok, zira 2 hafta önce Milano seyahatimde, parfüm, rimel gibi onlarsız yaşayamam alışverişimi tamamlamıştım. Uçağıma bineceğim kapıya doğru yol aldığımda, orada bir hareket olduğunu, pasta, börek ikramını, açılmış birkaç roll-up ile de THY‘nin Sabiha Gökçen’den Berlin Tegel’e ilk uçuşu olduğunu öğreniyorum. İkram, süs, püs bunun içinmiş. Çok ilgimi çekmiyor ben bir an önce gitmek istiyorum.
Çok bekledim bu anı. Hayatımda hedeflerim var hep, önümde duran. Yakaladıkça, gerçekleştirdikçe kendimi bulduğum, yenilerini eklediklerim. Berlin de uzun zamandır bu hedefler içinde duruyordu. Aldım onu!
Berlin yeniden gidilecekler listesine hızlı bir giriş yapıyor ve çok düşündürmeden tahta oturuyor. Nasıl mı? Hemen maddelerle anlatayım.
1. Berlin dümdüz bir şehir, büyük ancak oldukça da basit. Yön kavramı en geç yarım saatte oturmuş oluyor kafada.
2. Berlin gördüğüm, deneyimlediğim en özgür şehir. Ruhuna hayran olduğum, kendimi turist yerli melezi hissettiğim bir şehir.
3. Günlüğü 12 Euro‘ya kiraladığım bisikletle, rüzgarda bir türlü savrulamayan saçlarımın bile kendini Rapunzel sandığı şehir.
4. One 80 isimli, şehrin göbeğinde, Mitte‘de, 4 kişilik paylaşımlı odada şahane bir Hostel deneyimimi yaşamama sebep olan şehir.
5. Bergama “Pergamon” müzesinde gözlerimin dolduğu, yine de Almana hayran olmaya devam ettiğim şehir.
6. Gecenin 11 buçuğunda, metroda, o kalabalıkta, kendimi güvende hissettiğim, şehrin merkezindeki hostelime 22 durak sonra ulaşacak olsam da, yolun bana 5 dakika gibi geldiği, yorulmadığım, gece 10’nda havanın karardığı kuzey şehri.
7. Osman Kalın‘ın Doğu ile Batı Berlin arasında kalan bostanının hala, duvar yıkıldıktan sonra bile tam olarak kime, nereye ait olduğunun bilinmediği, Osman dedenin o bahçede misafirlerine ayran ikram ettiği, yüzümde muzip bir gülümsemeye neden olup “Ah biz Türkler” dedirten şehir.
8. Sanatı duvarlarda, duvarların ayırdığı yerde bulduğum şehir.
9. İki küs kardeşin barışıp birbirine sımsıkı sarıldığı şehir.
10. Komünizm esintisindeki büyük bulvarların kaldırımlarında kay kayla gezen çocukların şehri.
11. Bekarlığa veda etmeye gelen pek çok turisti misafir eden şehir.
12. 3. dünya savaşına ramak kala Charlie Check Point’in efsane olduğu şehir.
13. Hava sıcak olunca piknik sepetini alanın, bikinisini giyenin kanal boyuna güneşlenmeye gittiği şehir.
14. Kreuzberg‘de Melek Pastanesi’nin, “halka hizmet Hakk’a hizmet” sloganı ile Nasip Gıda’nın şehri.
15. Türkiye’deki şehirlerden sonra dünyada en fazla Türk’ün yaşadığı şehir.
16. Eskiden batısının şimdi ise doğusunun zengin olduğu şehir.
17. İnternetten satın aldığım konser biletini teslim almaya gittiğim gişedeki gencin bana, “abla neredesin yaa? Ben de seni bekliyordum” dediği şehir.
18. Yalnız gezerken, kendi kendime çok güldüğüm, çok eğlendiğim, zaman zaman da kendi kendime konuştuğum şehir.
19. Curry wurst‘u ile meşhur şehir.
20. Branderburger Tor’un gündüzden ziyade gece görülmesi gereken şehir.
21. Trafik ışıklarındaki ikon olmuş olan “Ampelmann“i sevdiğim şehir.
22. Her hücreme oksijen gittiğini hissettiğim, canlandığım, kendimi bulduğum şehir.
Arkadaşlarımın bana dalga geçmek için Helga dedikleri ama benim Anita’yı tercih ettiğim, gönlümün birincisi, özgür şehir Berlin.
