Garipçe

Pazar sabahı. Tuhaf bir hafta sonu geçiyor. Cuma gecesi sabah 4’e kadar sokaklarda gez, Cumartesi erken kalk, spor yap, işe uğra aradan bir toplantı çıkar, eve git 7’de hafif kestirmek için yatağa gir, gecenin 12’sinde uyan ve Disko Kralını izle sabahın 4’üne kadar sonra uyu… Hiç bana uygun değil bu. Erken yatarım erken kalkarım melodisi ile yaşamaya alışkın olan ben, böyle dengesiz bir hafta sonu geçiriyorum .Pazar sabahı kahvaltı sonrası her zaman açık olan bilgisayarımda friendfeeddeki arkadaşlarımla konuşurken birinden bir fikir çıktı ve kendimi geç kalırmışçasına telaşlı bir şekilde hazırlanırken buldum. İstikamet  Rumeli Feneri, Garipçe Köyü! Önce Beşiktaş’ta Feşın Dizaynır ve Meriç ile buluşma, oradan da kabus gibi görünen trafiği atlatmak için ara yollardan Rumeli Fenerine doğru yol alma. Pazar günü, bahar yeni yeni gösteriyor kendini, kışın kasvetinden bunalan herkes sokaklarda! Her yer ama her yer insan, araba kalabalığı. Ne zaman ki Maslak’tan Bahçeköy yoluna doğru giriyoruz  o zaman rahatlıyor trafik Ağaçlar daha tam cılızlıklarından kurtulmamışlar. Birkaç haftaları daha var yemyeşil ve diri görünüşlerine. kavuşmalarına. Sarıyer üstüne yaklaşınca ve sağa bakınca aşağıda dere kıvamında bir boğaz manzarası ile karşılaşıyoruz. Karadeniz’den bulutlar boğaza geçiş yaparken, herhalde gördüğüm ne güzel görüntülerden birine bakıyorum. Durup hemen fotoğraflanıyor o an. Fotoğraf faslından sonra, karnımız öyle aç ki bir an önce Garipçe’ye varıp balığımızı söylemek istiyoruz.