Bu sefer erken bir trenle şehre de erken bir saatte iniyorum. Hava sıcak, tipik Amerika’ya gelmiş bir turist kıvamında, spor pabucum, şortum, çantamda suyum, elimde telefonum haritam açık. Hala kağıt bir harita edinmedim, yedek bataryam da yanımda. Şarj biterse diye tedbirliyim ki günün yarısı olmadan bitecek zaten. Bu seyahat nedense hep hedefsiz başladığım günlerle geçiyor. Tamam trenden indim. Nereye gideceğim? Eskiden gün gün plan yapan İrem nerede? Diyorum ki kendime dur biraz, telefonunu çantana at, bir yudum su iç ve başla yürümeye, hangi sokağa girmek istersen gir, hislerin seni gezdirsin, aklın değil.
Nitekim öyle oluyor, biraz yürüdükten sonra metroya inip makineden 20 dolarlık bir metro kartı alıyorum. Tek geçiş 2,75. Belki haftalık kartlar da vardır ancak benim hangi gün şehre ineceğim belli olmadığı için neyse diyorum. Bindikçe bakarım duruma göre. Günün sonu için ipucu vereyim, deli gibi yürüdüm sadece 2 kez metro kullandım. Metro için de iki aplikasyon indirdim, biri Subway Map:NY, diğeri ise My Transit Maps. Her ikisinin de Apple ve Android versiyonları var. Hala tam emin değilim hangisi daha efektif çalışıyor. Bugün yine çıkacağım, yazıyı düzenlerim yeniden. (Güncelleme My Transit Maps, haritaları offline sunuyor, ancak işlem yapmak isterseniz internet ihtiyacı doğuyor. Subway Map ise sadece görsel, harita, detaylı semtler de var. Hangisi kolayınıza gelirse.)
Bir de Google Maps var tabi. Alışkın olan onu kullanır:)
9/11 Memorial Alanı ve Wall Street
Metroya indiğimde, bindiğim tren hala nereye gideceğini bilmeyen biri için birkaç durak sonrası olan 11 Eylül saldırısı ile Dünya Ticaret Merkezi binalarının anma alanı oluyor. Çok da iyi oluyor. Çünkü gerçekten görülmesi gereken bir yer. İki koca binaya ait alana dev iki havuz yapılmış. Görünce insan manasını hissediyor. Bölgede doğal olarak bolca turist var. Ben iki alanı da tavaf ettikten sonra haritamda yakında ne var diye bakıyorum. Wall Street birkaç yüz metre uzaklıkta. Haydi bir de gidip o bölge görülmeli.
Elimle koymuş gibi buluyorum ki zaten çok zor da değil, biraz da kalabalığı takip edince zaten turist olarak istediğine ulaşmak çok zor değil. O bölgede de birkaç sokak dolaşıp, Sarar mağazasına bir selam çaktıktan sonra sahile ne kadar yaklaştığımı anlıyorum.
Yine yürüme mesafesinde Özgürlük Anıtı’na giden teknelerin kalktığı alana geliyorum. Hava sıcak, gölgeden gölgeden yürüyerek düşünüyorum, özgürlük anıtına gitsem mi gitmesem mi diye. Hava öğlen sıcağı. Yok diyorum. Baktığım açı bana Karaköy iskelesinin yanından Kadıköy, Harem, Kız kulesini görüyormuşum gibi anımsatıyor. İlginç geliyor o görüntü. Sanki daha evvel görmüşüm, orada bulunmuşum gibi.
Gitmiyorum Özgürlük Anıtı’na, ne yalan söyleyeyim beni çok cezbetmiyor da. Belki dünyanın en turistik anıtı, herkesin ezbere bildiği bir yer fotoğraflarından. Ama Rio De Janerio’daki Hz. İsa’nın heykeli değil, sanırım orası çok daha etkileyicidir. Gitmedim, gidenlerin hislerini gördüm sadece.
Gördüğüm ilk Starbucks’tan soğuk bir kahve ve mini sandviç alarak, biraz da internet kullanımı ile serinliyor, akabinde yola devam ediyorum. Sahilden yürüdüğümde o kadar çok helikopter görüyorum ki New York’un üzerinde tur yapıyorlar. Biri iniyor biri kalkıyor.
Brooklyn Köprüsü‘ne çok yakınım. Yoruluyorum aslında ancak yürümeye devam. Bir an köprüye çıksam mı diyorum ancak güneş tepede yanmasam daha iyi. Hedefimde Chinatown ve Little İtaly var.
Chinatown
Metroya insem derken bir polise soruyorum Chinatown nerede diye, gelmişsin bile diyor. Sağa sap göreceksin dediğinde karşılaştığım manzara, mahallenin büyüklüğü ve herkesin Çinli olması beni şok ediyor.
Olsa olsa 2-3 sokaktır dediğim alan Çin’den biraz ufak neredeyse. Herkes Çinli, kızı 100 yaşında olan kadınlar sokaklarda. Kendilerine özgü yerel lezzetleri satan manavlar, deniz mahsulleri satan dükkanlar ve kokuları biraz beni huzursuz etse de çok farklı bir deneyim olduğu için, dolaşmaya, istediğim sokağa girip çıkmaya devam ediyorum. Global bankaların bile tabelalarının Çince olduğu bu mahallede bir tek pirinç tarlaları eksik! Yani o kadar Çin!
New York’a gelen herkesin görmesi gereken bir mahalle Chinatown. Birkaç meşhur Çin mantısı yapan yer varmış ancak karnım tok olduğu için ben fotoğraf çekmekten başka bir şey yapmıyorum.
Little İtaly
Chinatown’a çok yakın olan Mulberry Caddesi’nde Little İtaly başlıyor. Ne yalan söyleyeyim hiç etkilenmedim. Tamamen turistik olmuş restoranlar. Yaz kış yılbaşı süsleri satan kocaman bir mağazaya giriyorum, sahipleri Türk çıkıyor.
Oradan hadi bir yerde soluklanayım bir şeyler içeyim diyorum, kolunda Kemal Atatürk dövmesi olan gence direkt Türkçe sipariş veriyorum. Hafif bir içki ile biraz dinlenip yürümeye devam ediyorum. Küçük bir cadde ve bolca İtalyan restoranı var ama bir Çin mahallesi kadar etkileyici değil. Belki içlerinde iyi şeflerin çalıştığı şahane makarnalar, yemekler yapan yerler vardır. Araştırmak lazım gitmeden evvel.
Vee Soho
Ne kadar yürüdüğümün farkında değilim ama herhalde en az 15 km olmuştur. Soho tekrar tekrar gidilecek bir mahalle. Filmlerden bildiğimiz, kırmızı apartmanlar, bolca bohem kafe, marka mağazalar. Gençler, tasarım dükkanları… Akşamı edene kadar dolaşıyorum Soho’da, evde yattığım yeri bilmeyeceğim, buna eminim.
Bugün de spesifik nokta atışı değil, rüzgar aklıma göre gezdiğim bir gün oluyor. Şu an bir restoran, mağaza aman kaçırmayın diyebileceğim bir şey yok. Edindiğim izlenim şu istediğiniz sokağa, girmek istediğiniz kafeye, restorana, mağazaya girin çıkın benim gibi. Zaten asıl mutluluk orada. Özgür olmakta…
Yarın Hoboken, fırtınalı, bol yağmurlu bir New York var…
