İzmir’in Venedik Pizzası

Çok iddialıyım bu sözümde, kesinlikle İstanbul’da şube açmalılar…

İzmir’desiniz, yabancısınız. Bildiğiniz bir yer yok. Akşam yemeği için de Starbucks’a gidilmez ya! Alsancak civarında dolanırken bir an gözüme çarptı. Ama pas geçtim, daha farklı bir yer bulurum belki diye sokaklar arasında dolanmaya devam ettim. Diğer taraftan da kendi kendime hangi sokaktı hatırla eğer bir şey bulamazsan geri dönersin İrem diyorum. Reyhan pastanesi tavsiye edilmişti ben buraya gelmeden önce ama ne yiyeceğim akşam yemeği niyetine krokan mı, profiterol mü? Adam akıllı bir şeyler yemek, hatta yanında da muhakkak bir şeyler içmek istiyorum keyifle. Rose bir şarap mesela, nasıl fikir ama! Daha oturacak bir yer bulamadan heyecanlanıyorum buz gibi bir şarabı hayal ederek.

Sokaklar arasında dolan dolan nereye kadar. Ya ilgimi çeken yerlerde oturmaya yer yok, ya müziği bol bense sükunet arıyorum, ya çok fazla genç işi, ya da kılık kıyafet uymayacak, fazla lüks… İzmir’li arkadaşlarımdan birini arıyorum hem minicik bir dedikodu vereceğim hem de bahaneyle söyle bana İzmir’de en keyifle nerede yemek yenir diye soracağım. Verilen adres belli, sokağını unutma diye kendime tembihlediğim Venedik Pizza. Kaybolma korkum olmadan biraz önce önünden geçtiğim Venedik Pizza’yı kolaylıkla buluyorum. Dışarıda sadece iki masa boş, diğerleri dolu! Birine atıyorum kendimi ve hemen siparişimi vermek istiyorum. Hımmm Orijinal İtalyan Parmesan’ı dikkatimi çekiyor, pizza çeşitlerinden birinde. Rimini’de yediğim o muhteşem parmesan aklıma geliyor. İçindeki diğer malzemelere bakmadan orijinal İtalyan Parmesan hatırına pizzamı sipariş ediyorum. Şarap, içmek istediğim roseydi ancak burada hatta neredeyse tüm İzmir’de kadeh şarap satışı yok gibi. Tek başıma da koca şişeyi bitiremeyeceğime göre alternatif tercihim olan beyaz house wine istiyorum. Neyse ki yine şanslıyım asidi tam damak tadıma göre olan bir beyaz geliyor. Üç kadehlik bir karafta. Yemeğimi beklerken İzmir notlarımı kafamda tekrarlıyorum. İnsanların güzelliğe, estetiğe düşkünlükleri her hallerinden belli oluyor, İstanbul’uma üzülüyorum bir an, öyle bir koşturma halinde ki, kendine bakmaya fırsatı yok. Oysa İzmir öyle değil, sanki saatlerini ayna karşısında geçiriyor…

Pizzam geliyor, parmesanı unutturan taze kekik kokusu alıp götürüyor beni uzaklara, Kaz dağın tepesine çıkarıyor neredeyse… Ömrümde herhalde böyle bir pizza yememişimdir diye düşünüyorum. Floransa civarında köylerde yediklerimle yarışacak düzeyde. Hakikaten öneren arkadaşıma minnettarım, şarabım güzel, bana uygun, pizzamın kokusu hala burnumda… Hafızama kazınan bir lezzet oldu Ristorante Pizzeria Venedik. 1979’da açılmış. Uzun yıllardır da İzmirlilere bu muhteşem tadı sunuyor. Garsonlarına baksanız anlarsınız bu arada, hem eski bir yer hem de kalitesinin karşılaştırılamaz olduğunu. Eminim hepsi Venedik Pizza’dan emekli olacaklar, yıllardır orada çalıştıkları için hepsi fazlası ile sahipleniyorlar dükkanlarını.

İstanbul’a göre çok daha ucuz, hele ki bu tatta bir yer için. İzmir genel olarak İstanbul’a göre daha ucuz aslında.

Tahminimin üzerinde gerçekleşen akşam yemeğim sonrasında, Venedik Pizza’ya teşekkür ederek, beni bekleyen pembe kapaklı kitabıma kavuşmak için otelime koşar adımlarla gidiyorum.

Venedik Pizza’ya özel istek yapmak istiyorum gelin İstanbul’a kalitenizi bozmadan bir şube açın. Ben her gün gelirim söz.