Bir Kış Günü, Namlı Gurme Karaköy

Kış çocuğu olmama rağmen kıştan nefret etmem? Gezip tozmamı engelliyor diye bu nefretim. Sıkı giyinsem de üşüyorum ondan bu nefretim. Allahtan öyle hızlı takip ediyorlar ki birbirlerini anlamadan yaz geliveriyor.

Hava İstanbul’da ayaz. Ne kar ve ne yağmur. Kuru mu kuru bir soğuk. Cumartesi tüm günü evde film izleyerek geçirmişim. En azından Pazar günü bir şeyler yapmalıyım. Önce Tülinbo ile konuşup sabah erkenden kahvaltıya gideriz diye plan yapıyoruz ancak sabah Tülin’e ulaşabilmek marifet oluyor. Kahvaltı hayalim suya mı düştü ne? Tülin’i uyandırmayı beceremeyince mecburen evde kısa bir kahvaltı ve ne yapsam ne yapsam fikirleri beynimde.

İmdadıma Aydın yetişiyor. 1 taşla 2 kuş. Hem çok uzun zamandır birlikte vakit geçirmiyoruz hem de Pazar günüm keyifli geçecek! Daha ne ister ki bir insan?

Etiler’de buluşup Karaköy’e Namlı’ya doğru yol alıyoruz. Öncesinde acaba motosikletle mi gitsek diye düşünsek de havanın ayazı gözümüzü korkutuyor. Motosiklet randevumuzu bahara erteleyip arabamızla Namlı’nın yanındayız bile.

Kalabalık, masa için sıraya giriyoruz. Saat neredeyse 14:00. Geç kahvaltıyı da geçti bu. Masamıza yerleştikten sonra tezgahtan seçin diyor garsonumuz. Öyle zengin ki neleri seçsek acaba? Sucuk, hemen 2 porsiyon, bal kaymak, sahanda yumurta, beyaz peynir, eski kaşar, sigara böreği, yeşil, siyah zeytin, domates, salatalık… Alınacak daha çok şey var da nefsimizi tutmalıyız.

Servis hızlı, çay demli. Kalabalık devam ediyor. Sokak Pazar günü olmasına rağmen canlı. Deniz ve vapur önümüzde. Konuşuyoruz Aydın ile buralar 5 yıla tanınmayacak kadar güzelleşecek diye. Projeler üretiyoruz, eskileri anıyoruz. Hayatın akıl almaz tesadüflerinden bahsediyoruz. Namlı’da 2 saat güzel geçiyor. Tam dozunda, keyifli bir kahvaltı. Geri kalan sohbet kahve ile başka yerde devam edecek.

Namlı’ya yeniden giderim. Daha da erken saatte isterim özellikle. Daha sakinken elime gazetemi alıp biraz daha keşmekeş başlamadan tadını çıkarmak isterim Namlı’nın. Bir daha ki sefere şarküteri alışverişi de yapılır. Namlı’nın içinde fotoğraf çekmeye izin olmadığı için sadece masamızdakileri çekip paylaşabiliyorum. Ama bilenler anımsayacaklar o muhteşem şarküteri reyonunu. Ne isterseniz var öyle diyeyim. Haftaya Pazar buluşalım mı?