En sevdiğim, son dakika karar ile çıkılan yollar.
En sevdiğim Yunan’a doğru, bir hafta sonu kaçamağı. Çabucak varılan bir kent. Denizi güzel, deniz mahsülleri daha da güzel. Dedeağaç…Ne kadar doğru ne kadar yanlış muamma, Lozan antlaşmasında İsmet İnönü’nün kulakları az işittiğinden Karaağaç ile Dedeağaç’ı karıştırıp Yunan’a bıraktığı güzel sahil kasabası.
Bizde olsaydı hayalleri kuruyorum 30 saniye de olsa. Edirne’de evimiz Dedeağaç’ta yazlığımız mı olurdu acaba? Yoksa yaz-kış mı orada yaşardık. Nea Hili bölgesi oturmak için belki bizimkilerin tercih edecekleri bir semt olurdu. Bitti 30 saniye.
Sanırım 5. gidişim, günü birlikler ve 1 kez de Thassos yolunda zorunlu bir konaklama olmuştu Dedeağaç’ta. Şimdi husisi buradayım, buraya özel zamanda, tüm konsantremle. Geçen haftada biriktirdiğim tüm sıkıntı ve stresi sınırda, Meriç nehrine bıraktım döndüğümde de karşılaşmamak üzere.
Otellerin hemen hemen hepsi dolu. Panoroma Classic’de yer buluyoruz ucu ucuna. Allahtan arabaylayım, şehir merkezine ya da Makri’ye istediğimiz gibi gidip gelebilirim. Zaten tam ikisinin ortasında otel. Sahile de yakın, markete, şehre, Makri’ye de.
1 Mayıs tatilinde Halkidiki‘den dönerken uğramıştık Makri’ye. İlk durak yine orası, Yolo Beach. Şezlonglar ücretsiz, her yer pırıl pırıl. Sadece yediğin içtiğine para ödüyorsun. Bira veya kahve 3 Euro. Deniz mis gibi, hafta sonu için İstanbul’dan, Tekirdağ’dan ve Edirne’den kaçan pek çok Türk var.
Öğle yemeği için plajın restoranı olan Mayo‘ya geçiyoruz. Sipariş hep aynı, cacık, Greek salat, patlıcan. Bazen değişiyor, ahtapot ya da kalamar ızgara eşlik ediyor. Her yerde mi güzel olur kardeşim? Ama Mayo enfes, kullandıkları zeytinyağının tadı hala damağımızda. Neden markasını sormadık, ne oldu da basiretimiz bağlandı orada?
Akşam adres net, Nisiotiko. Ama bu sefer biraz hayal kırıklığına uğruyoruz. Hem diğerlerine göre pahalı hem de kalabalıktan mıdır bilinmez, Mayo’da aldığımız tadı burada alamıyoruz. Keza ertesi akşam sahildeki Milos da aynı şekilde, güneşte kurutulmuş ahtapot bulmak için biraz erken gitmek lazım. Biz gece 22.30’da gidince dondurulmuş ahtapota tamam diyoruz. Küçük not, restoranların hepsinde Türkçe menü mevcut.
Gece serin, İstanbul’u sel götürürken rüzgarı ve serinliği buraya gelmiş diyoruz. Hal de kalmamış ki bizde, yatak ve uyku hayali ile erkenden oteldeyiz.
Ertesi gün resepsiyondaki tatlı kızın tavsiyesi ile zeytin ağaçlarının arasından kıvrılan yol ile Dikella’ya gidiyoruz. Makri’den az ileride başka bir köy. Turistlerin bilmediği, denizin nefis olduğu, tesisin pek olmadığı. Sahile paralel tek katlı bol bahçeli evlere aşık olduğum bölge. İki tesis var biri Baja, diğeri ise Bousoulas. Son derece minimumda ama yeterli düzeyde bir hizmet. Tertemiz şezlonglar, küçük bir derme çatma bar, yemek olarak biraz salata, hamburger, hotdog ve patates kızarması. Yanına da birer bira. Oh mis tadından yenmez. Deniz mi? Hepsinden güzel. Dedeağaç’taki en güzel deniz burada. Berrak, Çeşme gibi, tam bir Ege kıyısı. Mutluyuz, Baja’da internetin olmaması sebebi ile 3 saat sonra nefes alamıyor gibi hissetmemiz tamamen bizim hastalıklı ruhumuzdan kaynaklanıyor. Yoksa günü orada batırma fikri şimdi İstanbul’da ofiste, bilgisayarımda aynı zamanda iş yaparken pişmanlık efekti ile yüreğimi eziyor.
Ama kafamda var, Eylül’de yine gitmeyen ne olsun? 🙂
İpsala’dan 42 km, Egnetia otobanından geçtikten sonra 20 dakika sonra varılıyor. Bozcaada ya da Ayvalık’a gitmekten çok daha kolay.
Kredi kartı her yerde geçiyor, herhangi bir sorun yok. Süpermarket Lidl hepsinden ucuz. Bolca 2-3 Euro’ya şarap aldık, bu hafta sırayla arkadaşlarla keyfi sürülecek evde. Çipras istifa etmiş ama dert eden yok, ilk ekibi ondan farklı düşünüyor, yeni ekibini kuracak diyor Yunan. Bizdeki tek sorun Euro olmuş, 3,37!
